بازگشت

روايات


1- مفضل بن عمر مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «بهترين سبب نزديکي بندگان به خداوند و برترين چيزي که موجب خشنودي او از ايشان مي شود اين است که در ايام غيبت حجت خدا که مردم، مکان او را نمي دانند، معتقد باشند که حجت خدا بر حق است و روي زمين وجود دارد، در آن هنگام، هر صبح و شب منتظر فرج آن حضرت باشيد...» [1] .

2- مفضل بن عمر مي گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم که مي فرمود: «کسي که در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنيا برود، نه تنها مثل کسي است که همراه با امام قائم، در کنار او در اردوگاهش است، بلکه همچون جنگاور مجاهدي است که در رکاب رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم شمشير مي زند.» [2] .

3- علي بن ابي حمزه از قول ابو بصير نقل مي کند: امام صادق عليه السلام فرمود: «...اي ابا بصير! خوشا به حال شيعيان امام قائم ما، که در ايام غيبت منتظر ظهور آن حضرت هستند و در دوران ظهور آن حضرت از او اطاعت مي کنند، آنها همان اولياء خدا هستند که ترس و اندوهي ندارند.» [3] .

4- علي بن مهزيار: «به امام هادي عليه السلام نامه نوشتم و در مورد فرج از آن حضرت سوال کردم حضرت در پاسخ من مرقوم فرمود: «هر گاه صاحب شما از ديد



[ صفحه 79]



ستمگران پنهان شد، منتظر فرج باشيد.» [4] .

5- علاء بن سيابه مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «هر که از شما در حال انتظار امر فرج از دنيا برود مثل کسي است که در خيمه و اردوگاه امام قائم عليه السلام جاي و مقام دارد.» [5] .

6- عبدالحميد واسطي مي گويد:امام باقر عليه السلام فرمود: «هر کس از شما که بگويد: «اگر من قائم آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم را درک مي کردم او را ياري مي نمودم» مثل کسي است که در کنار او شمشير مي زند، بلکه بالاتر، مثل کسي است که همراه او شهيد شده است.» [6] .

7- مفضل بن عمر مي گويد: درباره ي امام قائم عليه السلام و آن عده از دوستانمان که در انتظار آن حضرت از دنيا رفته اند گفتگو مي کرديم، امام صادق عليه السلام فرمود: وقتي قائم قيام کند در قبر مؤمن ندا داده مي شود: «فلاني! صاحب تو ظهور کرده است اگر مي خواهي به او ملحق شوي، ملحق شو و اگر مي خواهي در ضيافت و بزرگداشت پروردگارت باقي بماني، باقي بمان.» [7] .

8- ابو بصير مي گويد: امام صادق عليه السلام روزي فرمود: «آيا بگويم که چه چيزي است که خداوند هيچ عملي را بدون آن قبول نمي کند؟» عرض کردم: «آري بفرماييد»، فرمود: «شهادت به يگانگي خدا». تا اينکه فرمود: «و نيز انتظار قائم ما»، سپس فرمود: «ما دولتي داريم که هر موقع خدا بخواهد آن را مستقر خواهد کرد» و سپس فرمود: «هر کس خشنود است به اينکه از اصحاب قائم باشد، بايد منتظر آن حضرت باشد و اهل پرهيز از محرمات الهي و عمل به بهترين اخلاق باشد، در آن صورت او منتظر خواهد بود، و اگر قبل از قيام قائم بميرد مثل کسي که امام قائم را



[ صفحه 80]



درک کرده پاداش خواهد ديد...» [8] .

9- امام رضا عليه السلام به نقل از پدران بزرگوارش فرمود: رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «بهترين اعمال امت من انتظار فرج از طرف خداوند عزوجل است.» [9] .

10- ابو بصير مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «فرج به هنگام ظهور هفتمين [10] از ماست» [11] .

11- ابو بصير مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «براي خروج امام قائم چه عجله اي داريد؟ به خدا قسم، او جز لباس خشن نپوشيده و جز خوراک ناگوار ميل نکند، او چيزي جز شمشير نيست، و مرگ در سايه شمشير گريبان مردم را مي گيرد.» [12] .

12- عبدالله بن زراره مي گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: «شما بايد تسليم ما باشيد و امور - مربوط به دين و حکومت - را از ما بگيريد و امر ما و امر خودتان و فرج ما و فرج خودتان را انتظار بکشيد...» [13] .

13- اسحق بن سعد اشعري از امام عسکري عليه السلام نقل مي کند که فرمود: «...اي احمد بن اسحق! مثل حجت خدا در اين امت مثل خضر و ذوالقرنين است، به خدا قسم آنچنان غيبتي خواهد داشت که هيچکس جز کسي که خدا او را در اعتقاد به امامتش استوار و در دعا براي تعجيل فرجش موفق کرده است از هلاکت و گمراهي رهايي نخواهد يافت...» [14] .



[ صفحه 81]




پاورقي

[1] اثبات الهداه، ج 3، ص 470، روايت 142.

[2] اثبات الهداه، ج 3، ص 471، روايت 143.

[3] اثبات الهداه، ج 3، ص 476، روايت 163.

[4] اثبات الهداه، ج 3، ص 479، روايت 177.

[5] اثبات الهداه، ج 3، ص 489، روايت 225.

[6] اثبات الهداه، ج 3، ص 490، روايت 226.

[7] اثبات الهداه، ج 3، ص 515، روايت 358.

[8] اثبات الهداه، ج 3، ص 536، روايت 488.

[9] بحارالانوار، ج 52، ص 122، روايت 2.

[10] ظاهرا منظور اين است که امام صادق اولين آنها و حضرت حجت هفتمين آنها خواهد بود.مترجم.

[11] اثبات الهداه، ج 3، ص 499، روايت 274.

[12] اثبات الهداه، ج 3، ص 540، روايت 503.

[13] اثبات الهداه، ج 3، ص 560، روايت 628.

[14] اثبات الهداه، ج 3، ص 479، روايت 180.