در حديث «صقر بن دلف» [1] در توضيح اينکه چرا امام منتظر، منتظر ناميده شده است، از قول امام جواد عليه السلام آمده بود که: «فينتظر خروجه المخلصون... و ينجو فيها المسلمون»، «دينداران و خدا جويان ناب منتظر خروج او هستند... و مسلمانان واقعي که تسليم امر امامت هستند از خطرها رسته و نجات مي يابند. و در حديث ابو بصير [2] از امام صادق عليه السلام نقل شد که فرمود: «فلا يثبت عليه الا کل مؤمن اخذ الله ميثاقه في الذر الاول»، «جز مؤمنيني که خداوند در عالم ذر از آنها پيمان گرفته است، کسي بر اعتقاد به او باقي نخواند ماند.»، از اين دو عبارت و احاديثي که در اين فصل ذکر شد فهميده مي شود که: انکار منکران و دشمني ورزيدن دشمنان داراي سبب و علتي ازلي است و شايد به مساله طينت و سرشت که در احاديث طينت به آن پرداخته شده است برگردد. [3] .



[ صفحه 78]