1- امام صادق عليه السلام در مورد آيه (و اذ اخذ ربک من بني آدم) فرمود: پيماني که از آنان گرفته شد نسبت به خداوند، اقرار به ربوبيت، نسبت به پيامبر، اقرار به نبوت، و نسبت به اميرالمؤمنين و امامان، اقرار به امامت آنان بود، آن گاه فرمود: (الست بربکم) و امام عليه السلام بعد از تلاوت اين قسمت از آيه اضافه فرمود: و آيا محمد پيامبر شما نيست؟ و آيا علي امام شما نيست؟ و آيا ائمه هدايتگر به سوي حق، امامان شما نيستند؟ آنگاه بني آدم گفتند آري (قالوا بلي)، پس خداوند فرمود (ان تقولوا يوم القيامه) يعني تا اينکه در روز قيامت نگوييد: (انا کنا عن هذا غافلين) [1] » [2] .

[ صفحه 77]

2- حسين بن نعيم صحاف مي گويد: از امام صادق عليه السلام در مورد آيه (فمنکم کافر و منکم مؤمن) [3] سوال کردم. امام عليه السلام فرمود: «خداوند در روز ميثاق که بني آدم ذراتي که در صلب آدم بودند، کفر و ايمان مردم را با اعراض از ولايت ما و تمسک به آن، به ايشان شناساند. [4] .

3- امام رضا عليه السلام در پاسخ به نامه عبدالله بن جندب مي فرمايد: «شيعيان ما و نيز پدرانشان با نام و نشان مشخص شده اند، خداوند از ما و آنها پيمان گرفته است، در مسير ما هستند و به جايگاه ما راه مي يابند، جز ما و آنها کسي تا روز قيامت بر اسلام باقي نمي ماند...» [5] .

[1] اعراف: 172- ياد آر آن هنگام را که پروردگارت از پشت فرزندان آدم ذريه آنها را- احضار کرد- و بر ربوبيت خود گواهشان گرفت و از ايشان پرسيد که آيا من پروردگار شما نيستم گفتند بلي شهادت مي دهيم که هستي تا اينکه روز قيامت نگوييد- شما بني آدم- ما از اين موضوع کاملا بي اطلاع بوديم.

[2] بحارالانوار، ج 26، ص 248، روايت 2.

[3] تغابن: 2.

[4] بحارالانوار، ج 26، ص 271، روايت 9.

[5] بحارالانوار، ج 26، ص 241، روايت 5.