بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين، و صلي الله علي محمد و آله الطيبين الطاهرين

اللهم، صل علي ولي امرک القائم المومل... اللهم، انا نشکو اليک فقد نبينا... و عافيه منک تلبسناها برحمتک يا ارحم الرحمين. [1] .

سدير صيرفي مي گويد: من به همراه مفضل بن عمر، و ابو بصير و ابان بن تغلب بر مولايمان امام صادق عليه السلام وارد شديم، ايشان را در حالي که روي خاک نشسته، عبايي از مو با يقه بدون جيب و آستين کوتاه بر دوش انداخته و چون سوگوار جوان از دست داده ي دلسوخته گريه مي کرد ديديم که اندوه از چهره اش مي باريد، قيافه اش دگرگون شده و اشک از گونه هايش سرازير شده صورتش را شستشو داده بود و در همان حال با تضرع مي فرمود: آقاي من! غيبتت خواب از چشمانم گرفت، آسايشم



[ صفحه 28]



را از بين برد و آرام دلم را بر هم زد. آقاي من! غيبتت براي هميشه دردمند و مصيبت زده ام کرد.

از دست رفتن امامان، يکي پس از ديگري، سرانجام دوران همگي را به پايان مي رساند، - و کار به زمان غيبت امام منتظر کشيده مي شود-، اگر من بر مصائب و بلاياي پي در پي گذشته اشک مي ريزم و آه مي کشم، مصائب بزرگتر و فجيعتر و بلاهاي دردناکتري در پيش است که با غضب و ناراحتي تو- اي حجت خدا- همراه است، و آنها بيشتر اشکم را جاري ساخته و درونم را مشتعل کرده است.

سدير گفت: «هوش از سر ما رفت و دلمان از ترس اين واقعه هولناک و حادثه هلاکت بار فرو ريخت، گمان کرديم امام عليه السلام خود را براي مصيبت شکننده اي آماده کرده يا فاجعه ي مرگباري به آن حضرت روي آورده است.» به آن حضرت عرض کرديم: اي پسر خيرالبشر يابن رسول الله خداوند چشمانت را نگرياند، اين چه مصيبت عظيمي است که اشکت را جاري کرده و چون باران مي گريي؟ چه چيزي وجود مبارکت را به اين ماتم نشانده است؟»

سدير گفت: «امام عليه السلام نفس بلندي کشيد و آثار ترس، وجودش را فرا گرفت و فرمود: اي واي بر شما، امروز صبح کتاب جفر را که علوم مربوط به مرگ و زندگي و مصيبتها و گرفتاريها و علم مربوط به همه چيز و آنچه تا روز قيامت واقع مي شود، در آن است و خداوند اطلاع بر آن را مخصوص پيامبر و ائمه عليهما السلام قرار داده است، نگاهي کردم و در مطالب مربوط به تولد قائم ما عليه السلام و غيبت او، و طولاني شدن غيبت و طول عمر آن حضرت و نيز برگشتن بيشتر مردم از دين و برداشتن رشته اسلام از گردنشان، همان رشته که خداوند در گردنشان انداخته و فرمود: (وکل انسان الزمناه طائره في عنقه) [2] دقت کردم، دلم سوخت و اندوه جانم را فرا گرفت...» [3] .



[ صفحه 29]



پس از ذکر حديث شريف و مقدماتي که گذشت، در اين کتاب با تکيه بر بعضي از آيات قرآن و روايات پيامبر اکرم و ائمه عليهما السلام، درباره ي زندگاني حضرت قائم عليه السلام و مسائل مربوط به آن و نيز رجعت و جمع بين روايات مختلف بحث کرده و با توضيح مختصري از خودمان زمينه را براي شناخت بعضي از ويژگيهاي زندگي، غيبت، رجعت و حوادث زمان ظهور آن حضرت مهيا ساختيم.

کتاب را در چهار باب تنظيم کرده و هر باب را به چند فصل تقسيم نموديم و آن را «الشموس المضيئه في الغيبه و الظهور و الرجعه» ناميديم.

از خداوند متعال درخواست مي کنيم که ما را بر شناخت مولايمان و اداي حقوق آن حضرت در ايام ظهور و غيبت، موفق کرده، در فرج آن امام قائم تعجيل نموده و ديدار و همراهي آن حضرت را روزيمان فرمايد تا کوير جهل خود را از درياي بيکران علم آن حضرت سيراب و آباد کنيم.

بنده ي اميدوار به رحمت پروردگار

علي (پهلواني) سعادت پرور



[ صفحه 31]