1- جابر بن عبدالله انصاري مي گويد: رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «مهدي از نسل من است، نامش، نام من و کنيه اش کنيه ي من است...» [1] .

2- ابي غانم خادم مي گويد: «براي امام عسکري عليه السلام فرزندي متولد شد که او را



[ صفحه 70]



محمد ناميد و روز سوم، وي را به اصحابش نشان داد و فرمود: «بعد از من، اين فرزند، صاحب شما و جانشين من در بين شماست، او آن قائمي است که گردنها به انتظارش کشيده مي شود...» [2] .

3- حذيفه مي گويد: «از پيامبر شنيدم که مهدي عليه السلام را ياد کرده و مي فرمود: بين رکن و مقام با او بيعت انجام مي گيرد، احمد، عبدالله و مهدي، هر سه نامهاي شريف او هستند.» [3] .

4- امام باقر عليه السلام پس از تلاوت آيه ي (و من قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا) [4] و اضافه فرمود: خداوند مهدي را منصور ناميده است چنانکه او را احمد، محمد و محمود نيز ناميده و عيسي را مسيح نام گذاشته است.» [5] .

5- غسان بحراني مي گويد: بر ابو سهل اسماعيل بن علي نوبختي اين روايت را خواندم که: «م ح م د پسر امام عسکري، پسر امام هادي، پسر امام جواد، پسر امام رضا عليه السلام در سال دويست و پنجاه و شش در سامرا متولد شد، مادرش «صيقل» و کنيه اش «ابوالقاسم» بود، اين کنيه را پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم برايش تعيين فرمود، پيامبر فرمود: «نام او نام من، کنيه او کنيه ي من و لقبش مهدي است، او حجت، منتظر و صاحب الزمان است.» آنگاه اسمعيل بن علي گفت: «در بيماري آخر عمر امام عسکري عليه السلام بر آن حضرت وارد شدم...کودک، اعضاء پدر را يک يک وضو داد و سر و پاهايش را مسح کشيد، پس امام عسکري عليه السلام به او فرمود: «پسرم مژده باد بر تو که صاحب الزمان، مهدي و حجت خدا در زمين هستي، تو فرزند و وصي و زاده ي من هستي، تو م ح م د بن حسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي بن جعفر بن محمد



[ صفحه 71]



بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب و زاده ي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم هستي، تو آخرين امامان و جانشينان پيامبري، پيامبر به تو مژده داده و نام و کنيه ي تو را اعلام کرده است، و اين مطلب از پدرم و از پدران بزرگوارت به من رسيده است»، (علي بن اسمعيل اضافه مي کند:) در همان اوقات امام عسکري عليه السلام از دنيا رفت.» [6] .