از جمله ي «و اينکه در ايام ظهورت، برايم رجعتي قرار دهد و در ايام - حکومت يا رجعتت، رجعتي» فهميده مي شود که شيعه دو رجعت دارد، رجعتي در زمان ظهور آن حضرت و رجعتي در رجعت آن حضرت عليه السلام. و نيز از جمله ي «تا اينکه از اطاعت تو به مقصودم برسم»که در همان زيارت آمده است، علاوه بر علت رجعت، فهميده مي شود که در ايام فرج، مؤمنان رجعت کننده، به کمال انساني، که هدف نهايي خلقت است مي رسند و اين جز همان فرج شخصي در ضمن فرج عمومي، که در فصل شانزدهم از باب اول به آن اشاره شده چيزي نيست.



[ صفحه 255]