مال و صاحب مال را بزرگ شمرند.

صاحبان مال و ثروت را بزرگ شمرند.

مردم از اغنياء تبعيت کنند، در مجالسشان نيز از ايشان تبعيت کنند.

اغنياء توشه ي فقرا را بدزدند.

غني بخل بورزد به آنچه در دست اوست.

فقير آخرت خود را به دنيا بفروشد.

فقير در بين مردم ذليل و حقير باشد.

فقير مغبوض و مهجور، و غني محبوب و به کرامت مخصوص باشد.

هر صاحب درهم نزدشان صاحب رفعت باشد و آن که نادار است وضيع و پست به شمار است.

شخص معسر (نادار) حقير شمرده شود و به او تحقير شود.

اي واي بر فقير از آن جه بر او وارد شود از خسران و زيان و ذلت و خواري، وزود باشد که فقيران دست آويز شوند و طلب کنند آنچه براي ايشان حلال نيست.

پس چون چنين کنند رو آورد بر ايشان فتنه هائي که نتوانند بر خود هموار کنند.