رياست را براي متاع دنيا طلب کنند.

رياست را بطلبند براي ظلم کردن و فخر بر يکديگر.

واليان بر دادن حکم رشوه گيرند.

حکومت و ولايت را در مازاد گذارند، هرکس بيشتر رشوه دهد يا عهده دار امر



[ صفحه 139]



بيشتري شود به رياست و منصب رسد.

مردم حريص خواهند شد بر حکومت و امارت، پس هر کس که از او بدوشند حال او در امارت نيک خواهد بود و آن کس که از او بهره اي نباشد روزگارش بد باشد و به امارت نرسد.

واليان مردان خائن را امين کنند از جهت طمعي که به وي دارند.

مکاران را مقرب سازند.

اولياء امور اهل کفر را مقرب نزد خود سازند و اهل خير را از خود دور کنند.

نزديکتر به واليان کساني هستند که مدح خود را در بدگوئي و فحش دادن به ما (اهل بيت) مي بينند و آن کس که ما را دوست مي دارد سخن او را تزوير، و شهادت او را نمي پذيرند.

واليان ميراث را به اهل فسق و جرات بر خدا مي دهند، از ايشان چيزي مي گيرند و ايشان را به خود وامي گذارند که آن چيزي خواهند بکنند.

صاحب منصب که مردم از جهت منصب و تسلط او مي ترسند، مرد شريف را ذليل مي کند و به ذلت به او مي نگرد و همواره در پي قتل اوست.