عابدان جاهل و قاريان فاسق باشند.

قاريان عامل بروند.

عباد بر رياء باشند.

قاريان بسيار و عمل کم باشد.

قاريان زياد و فقهاء کم باشند.

قاريان ميل به امرا کنند.

عبادت خدا را از جهت بلندي و برتري جستن بر مردم به جا آرند.

عبادت نکنند خدا را مگر در ماه رمضان.

اگر مومن را در جماعت و عبادت خدا ببينند، پناه به خدا برند از وي.



[ صفحه 133]



قاريان و عباد در مابين خود يکديگر را ملامت کنند. پس اين جماعت در آسمانها پليد خوانده مي شوند.