حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«در موسم حج هر ساله حج مي کند، او مردم را مي بيند و مردم او را نمي بينند». [1] .

و نيز فرمود:



[ صفحه 110]



«در صاحب اين امر شباهتي است به يوسف عليه السلام که او برادران را شناخت و ايشان او را ديده و نشناختند تا هنگامي که خود را معرفي کرد، چه انکار مي کنند اين خلق ملعون که شبيه و مانند خوکها هستند اينکه خداوند چنان کند با حجت خود که با يوسف و برادران او کرد؟ يا چه انکار مي کنند اين امت متحير سرگردان که خداوند حجت خود را گاهي مستور کند از ايشان چنانکه يوسف را از يعقوب مستور کرد، با اينکه مسير هيجده روز فاصله بيش نبود؟ و چه انکار مي کنند اين امت که خداوند به حجت خود چنان کند که با يوسف کرد؟ پس با ايشان در بازارهايشان رفت و آمد کند و در مجالسشان بر فراش ايشان پا گذارد و ايشان او را نشناسند تا هنگامي که خداوند اذن دهد که خود را معرفي کند، چنانکه يوسف چند روز با برادران خود چنين بود». [2] .

پس از اين حديث استفاده مي شود که غيبت آن حضرت نه چنان غيبتي است که به کلي از جامعه و خاصه ي از دوستان برکنار باشد و از احوال ايشان بي اطلاع باشد، بلکه او به ايشان سرکشي مي مکند و با ايشان احيانا معاشرت مي کند، او ايشان را مي شناسد و ايشان او را نمي شناسند.



[ صفحه 111]