جواب: اصل امکان تشرف به خدمت آن حضرت به نص خاصي ثابت نشده جز به همان تواتر اجمالي که از ادعاي صالحين به دست آمده، چه رسد به اينکه راه معيني براي او باشد و آنچه در افواه گفته مي شود از چله ها و ختم ها و اذکار يا در کتبي ديده مي شود که اهليت تاليف ندارند، همه اش تخرص به غيب و ساختگي است، اصلي ندارد.

بلي آنچه مي توان گفت در وسيله ي تشرف، و همان هم عمده چيزي است که وسيله وصول اشخاصي است که اين فيض نصيب آنان شده، جد و جهد است از آن جهت که «من جد و جد» هر کس جديت کند مي يابد، اما جديت را در ضمن چه عملي بايد کرد، يا چه عملي بهتر اسباب توفيق مي شود، ميزان معلومي ندارد، و هر کس در اين باره چيزي بگويد به رأي خود گفته، مسئول خدا و رسول و امام زمان عليه السلام خواهد بود.

آري اين خودسازي ها و اين خود گوئي ها و اين بي پروائي ها موجب چند توهم بيجا و عقيده ي بي اصل در عوام گشته و بسا هم لوازم ناپسندانه ي بدي ايجاد مي کند، لهذا ناگزيرم که يک يک اينها را بررسي کنم.