دو جواب است يکي اجمالي و يکي تفصيلي جواب اجمالي از سه وجه:

وجه اول: مانند جوابي که به غير مسلمان مي دهيم و آن اين است که مسئله غيبت و خصوصيات او اگر از فروعات مذهب است پس اگر شما را با ما بحثي است بايددر اصل مذهب بحث کنيد و گرنه اين اشکالات بيجا و بي مورد است.

وجه دوم: اينکه اصلا اين مسئله از فروعات اسلام است نه تنها از فروعات مذهب شيعه پس اگر اصل او در اسلام ثابت شد. اولا جاي چون و چرا نيست زيرا که اشکالات گذشته بعضي به معارضه با مشيت خدا و حکمت خدا برگشت مي کند و بعضي



[ صفحه 63]



با قدرت خدا و از شخص مسلمان اين معارضه بعيد و غير مناسب با عقائد اسلاميست. و ثانيا: مسئله مشترک خواهد بود پس اشکالات شما اگر بجا باشد مشرک الورود خواهد بود پس شما هم ملزم به جواب خواهيد بود. [1] .

ميزان اينکه مسئله اسلامي است پس مشترک مابين همه ي مذاهب است يا اختصاص به يک مذهب تنها دار اين است، اگر آن قضيه و حکم را همه نقل کرده اند مشترک مابين همه است و اگر تنها يک مذهب يا دو مذهب يا بيشتر نقل کرده اند مختص بناقل وي است و اما اينکه قضيه غيبت و ظهور حضرت مهدي عليه السلام مشترک اسلام است و اصلش در اسلام ثابت است اثباتش را محول به کتب خود شما مي نمائيم و شما را به کتب خود حواله مي دهيم مراجعه کنيد تا ببيند چه اخبار زيادي از پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و از صحابه مانند جابر و حذيفة و عبدالله بن مسعود و عبدالله بن عباس و عبدالله بن عمر و عبدالله بن عمرو بن العاص و ابو سعيد خدري و ابو امامه باهلي و انس بن مالک و ابوهريره و غيرهم نقل کرده اند درباره ي خصوصيات مهدي عليه السلام از شمائل او و نسب او و کيفيت ظهور او و نماز خواندن عيسي بن مريم پشت سر او و همواره پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم و همچنين صحابه مردم را مژده مي دادند به ظهور او. و شما را حواله مي دهيم به منصفين شما مانند کمال الدين محمد بن طلحة در کتاب مطالب السئول در مناقب آل رسول و سبط. ابن الجوزي در کتاب تذکرة الائمة و شيخ سليمان حنفي نقش بندي در کتاب ينابيع المودة و غيرهم که چگونه به تمام خصوصيات مهدي عليه السلام مانند شيعه اعتراف نموده اند حتي جواب از اشکالات را هم تا حدي داده اد و چگونه اخبار بسيار نقل کرده اند بلکه بعضي بخصوص در اين باره کتاب نوشته اند مانند محمد بن يوسف گنجي که کتابي نوشته بنام کتاب البيان في أخبار صاحب الزمان و حافظ أبو نعيم چهل حديث نقل کرده و در ينابيع المودة اعتراف بسياري از بزرگان علماي أهل سنت را ذکر کرده و شعرهائي که در اين باره گفته اند درج ساخته و کتابهاي بعضي را که نوشته اند يا



[ صفحه 64]



مقداري از کتاب را که در خصوص آن حضرت است عين آن را نقل کرده و سيد ابن طاوس سه کتاب از ايشان را عين آن را در کتاب ملاحم و فتن خود نقل کرده يکي کتاب الفتن تأليف نعيم بن حماد خزاعي دوم کتاب الفتن تأليف ابي صالح سليمي، سوم کتاب الفتن تأليف أبي يحيي زکريا بن يحيي، آيا با اين وصف جاي تعجب نيست که اين همه بنويسند و نقل کنند باز چنان اشکالاتي کنند که شأن مسلمان نيست بلکه وظيفه او تسليم است در مقابل گفته خدا و رسول.

اما ليس هذا اول قارورة کسرت في الاسلام.

اين اولين شيشه نيست که در اسلام شکسته شده، همان غرض و مرضي را که نسبت به اميرالمؤمنين عليه السلام و يک يک از ائمه طاهرين اعمال کردند نسبت به آخر ايشان نيز دارند و اعمال مي کنند شما را به خدا اين عمل را به چه مي توان حمل کرد جز بر غرض و مرض و عناد و لجاج.



[ صفحه 65]



اعمال کردند نسبت به آخر ايشان نيز دارند و اعمال مي کنند، شما را به خدا اين عمل را به چه مي توان حمل کرد جز بر غرض و مرض و عناد و لجاج؟!