خواه از سادات و خواه از غير سادات: حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«مثل کسي که خروج کند از ما اهلبيت پيش از قيام قائم عليه السلام مثل جوجه ي پرنده است که در روزنه و پنجره افتد، پس در دست بچه ها افتد و با او بازي کنند». [1] .

و نظير اين حديث زين العابدين عليه السلام فرمود، الا اينکه فرمود:

«مثل جوجه ي پرنده است که از آشيانه ي خود خارج شود پيش از آن که بالهاي او برآمده باشد پس بچه ها او را بگيرند و با او بازي کنند». [2] .

و نيز حضرت باقر عليه السلام به ابي الجارود فرمود:

«بدان که هيچ جمعيتي قيام نمي کند که رفع ظلمي کنند يا دين را عزت دهند (يعني اگر چه به اين قصد باشند) مگر اينکه بليه ايشان را به زمين افکند تا اينکه جمعيتي قيام کنند که در جنگ بدر حضور داشتند، نه کشته هاي ايشان دفن مي شوند و نه به خاک افتاده هاي ايشان برداشته مي شود و نه مجروحين ايشان مداوا مي شود».

عرض کرد: آنها کيانند؟.

فرمود: ملائکه». [3] (يعني نه کشته مي شوند و نه به خاک مي افتند و نه مجروح مي شوند) يعني، فتح و پيروزي فقط براي آن کسي است که ياران او ملائکه بدر باشند و آن مهدي عليه السلام است).