حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«هر مومني شهيد است و اگر در رختخواب خود بميرد شهيد است و او مانند کسي



[ صفحه 461]



است که در عسکر قائم عليه السلام مرده باشد.

سپس فرمود:

آيا مي شود که نفس خود را حبس کند بر خدا و بعد هم داخل بهشت نشود؟». [1] .

و نيز به فضيل بن يسار فرمود:

«کسي که بميرد و براي او امامي نباشد، مرده است مردن جاهليت و کسي که بميرد و او عارف به امام خود باشد او را ضرري ندارد که اين امر (فرج) پيش افتد يا عقب افتد، و کسي که بميرد و عارف به امام خود باشد مانند کسي است که با قائم عليه السلام در خيمه ي او باشد». [2] .

حضرت صادق عليه السلام نيز به فضيل بن يسار فرمود:

«اي فضيل امام خود را بشناس، زيرا که تو اگر امام خود را شناختي ضرر ندارد که آن که صاحب اين امر قيام کند، به منزله ي کسي که در عسکر او نشسته باشد خواهد بود، بلکه به منزله ي کسي که در زير لواي او باشد». [3] .

و نيز آن حضرت به مفضل فرمود:

«هر کس بميرد و منتظر اين امر باشد خواهد بود مانند آنکه با قائم عليه السلام در خيمه ي او است، نه بلکه مانند کسي است که با شمشير خود در پيش روي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم بجنگد». [4] .

و نيز فرمود:

«اگر شما به آنچه ما وصيت کرديم شما را؛ رفتار کنيد و از آن تجاوز نکنيد، پس بميرد يکي از شما پيش از آنکه قائم ما خروج کند شهيد خواهد بود و اگر درک کند او را و کشته شود در رکاب او، براي او اجري دو شهيد خواهد بود و کسي که دشمني را بکشد در پيش روي او براي او اجر بيست شهيد خواهد بود». [5] .

و نيز از آن حضرت سوال شد: چه مي فرمائي درباره ي کسي که بر اين امر بميرد در



[ صفحه 462]



حال انتظار؟ فرمود:

«او به منزله ي کسي است که در خيمه ي آن حضرت با او باشد، پس اندکي سکوت کرد، سپس فرمود: او مانند کسي است که با پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم بوده». [6] .

و نيز فرمود:

«براي ما دولتي است که خداوند هر وقت که بخواهد او را خواهد آورد، سپس فرمود: هر کس دوست دارد که از اصحاب قائم عليه السلام باشد پس منتظر باشد و عمل کند به ورع و محاسن اخلاق در حالي که منتظر است، پس اگر بميرد و قائم عليه السلام بعد از او قيام کند خواهد بود براي او از اجر، مانند کسي که او را درک کرده باشد پس جديت و کوشش کنيد و منتظر باشيد، گوارا باد شما را اي جماعت مرحومه». [7] .