حضرت رضا عليه السلام از پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«قسم به آن کس که مرا به پيغمبري مبعوث کرده است براي بشارت، که هر آينه قائم عليه السلام از اولاد من غيبت خواهد کرد به عهدي که از من براي او معهود است و آن قدر طولاني شود که بسياري از مردم بگويند خدا را حاجتي به آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم نيست و عده ي ديگر در ولادت او شک کنند.



[ صفحه 453]



آگاه باشيد هر کس زمان او را درک کند بايد متمسک شود به دين خود و براي شيطان در خود راهي ندهد که او را تشکيک کند و او را از ملت من زائل و از دين بيرون کند، شيطان چنان است که پدر و مادر شما را از بهشت بيرون کند. خداوند شياطين را اولياء کساني قرار داده که ايمان نياورند و تصديق نکنند». [1] .

حضرت جواد عليه السلام از امير المومنين عليه السلام فرمود:

«قائم ما را غيبتي خواهد بود تا اينکه فرمود: پس هر کس ثابت بماند بر دين خود و قساوت پيدا نکند به سبب طول مدت غيبت امامش، پس او با من خواهد بود در درجه ي من، روز قيامت». [2] .

حضرت سيد الشهداء عليه السلام فرمود:

«او را غيبتي است که عده اي در مدت غيبت او از دين برگردند و مرتد شوند و عده ي ديگر ثابت بمانند، پس ايشان اذيت و آزار شوند و به ايشان گفته شود: پس چه وقت است اين وعده اي که به شما داده شده اگر شما صادق و راستگو هستيد، آگاه باشيد که صب کننده در غيبت او بر اذيت و تکذيب به منزله ي مجاهده کننده ي با شمشير است در پيش روي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم». [3] .

حضرت رسول صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«زود است بعد از اين مردمي بيايند که ملک و دولت براي ايشان نيايد مگر به کشتن و جباريت بخرج دادن، و ثروت و مال براي ايشان راست نيايد مگر به بخل کردن، و دوستي مردم راست نشود مگر به پيروي از هواهايشان و کمي از دين.

آگاه باشيد هر کس آن زمان را درک کند و صبر کند بر فقر با قدرت بر غنا و صبر کند بر ذلت با قدرت بر عزت، و صبر کند بر دشمني هاي مردم با قدرت بر جلب دوستيشان و در همه ي اين صبرها اراده اي نکند جز خداوند عز و جل را، خداوند ثواب پنجاه صديق به او کرم فرمايد». [4] .



[ صفحه 354]



حضرت زين العابدين عليه السلام فرمود:

«کسي که در زمان غيبت قائم ما بر ولايت ما ثابت بماند خداوند او را اجر هزار شهيد عطا کند مانند شهداي بدر و احد». [5] .

حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«بپرهيزيد خدا را و مدد و استعانت از او بخواهيد بر آنچه هستيد (از دين و ولايت) به وسيله ي ورع و کوشش در طاعت خدا، سخت ترين موقعي که يکي از شما غبطه خورد بر کوتاهي کردن خود نسبت به آنچه در دست او است آن هنگامي است که از دنيا منقطع شود و به سر حد آخرت برسد و بفهمد که استقبال مي کند از خداوند، نعيم و کرامت و بشارت به بهشت را و ايمني از آن کس که از او مي ترسيد و يقين کند که آنچه او بر آن بوده حق است و آنکه با دين او مخالف بود بر باطل و در هلاکت است. پس بشارت باد شما را، باز هم بشارت باد شما را به آنچه مي طلبيد». [6] .

حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«صاحبان اين امر را غيبتي خواد بود، متمسک به دين خود، آن وقت مانند کسي که شاخه قتاد را (درختي است پر خار) با دست خود خراطي کند، سپس فرمود: صاحب اين امر را غيبتي است، پس بايد هر بنده اي از خدا بترسد و به دين خود متمسک باشد». [7] .

و نيز فرمود:

«طوبي باد براي کسي که در غيبت قائم ما متمسک به امر ما باشد و قلب او بعد از هدايت منحرف نشود».

ابي بصير عرض کرد: «طوبي چيست؟».

فرمود:

«درختي است در بهشت که اصل او در خانه ي علي بن ابي طالب عليه السلام است، هيچ مومني نيست مگر اينکه شاخه اي از شاه هاي او در خانه ي او است [8] و اين است قول



[ صفحه 455]



خداوند: (طوبي لهم و حسن مأب): [9] .

«طوبي براي ايشان است، و برگشت گاه نيک».

و نيز آن حضرت از پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم نقل فرمود:

«خوشا به حال کسي که قائم اهل بيت مرا درک کند و پيش از قيام او به او اقتداء کند، دوست او را دوست بدارد و از دشمن او بيزاري بجويد و به ولايت امامان هاديان پيش از او قائل باشد، آنان رفقاي من هستند و صاحبان دوستي و مودت من هستند و گرامي ترين امت من هستند بر من». [10] .

و نيز آن حضرت فرمود:

«زماني بر مردم بيايد که امامشان از ايشان غائب شود پس خوشا براي کساني که در آن زمان بر امر ما ثابت باشند، کمترين چيزي که براي ايشان خواهد بود از ثواب، آن است که باري عز و جل ايشان را ندا کند: اي بندگان من ايمان آوريد به سر من و تصديق کرديد غيبت مرا پس بشارت باد شما را به حسن ثواب از من. شمائيد بندگان و کنيزان حقيقي من، از شما قبول مي کنم و شما را عفو مي کنم و شما را مي آمرزم، به خاطر شما باران خود را بر بندگان نازل مي کنم و بلا را از ايشان مي گردانم و اگر شما نبوديد هر آينه عذاب خود را بر ايشان نازل مي کردم». [11] .

ابي بصير به آن حضرت عرض کرد:

«فداي تو شوم کي فرج خواهد شد؟».

فرمود:

«اي ابابصير تو از کساني هستي که دنيا مي طلبي، هر کس اين امر را شناخت و معرفت پيدا کرد همين انتظار او فرج است». [12] .

حضرت موسي بن جعفر عليه السلام فرمود:

«هر گاه مفقود شد پنجمين از اولاد هفتم، پس الله الله در دين خود! مبادا کسي شما را از وي زائل کند، اي اولاد من صاحب اين امر را غيبتي خواهد بود تا اينکه از اين امر بر



[ صفحه 456]



گردد کسي که قائل به او بوده، اين امتحاني است از خدا که خلق خود را به امتحان مي کند». [13] .

حضرت رضا عليه السلام فرمود:

«خداوند عز و جل ميثاق و پيمان اولياء ما را گرفته است بر صبر در دولت باطل». [14] .