حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«پس به کوفه مي آيد و کوفه را در منزلگاه خود قرار مي دهد، پس هيچ غلام مسلماني را نگذارد مگر اينکه او را بخرد و آزاد کند و هيچ مقروض نگذارد مگر اينکه قرض او را ادا کند و هيچ مظلمه اي براي احدي نگذارد مگر اينکه مظلمه را برگرداند و هيچ غلامي از کسي در جنگ کشته نشود مگر اينکه ديه ي او را به اهلش بدهد و هيچ آزادي در رکاب او کشته نشود مگر اينکه قرض او را ادا کند و عيالات او را در عطا ملحق کند، تا اينکه زمين را پر از قسط و عدل کند چنانکه پر از ظلم و جور و تعدي گشته». [1] .

مفضل به حضرت صادق عليه السلام عرض کرد:

«کسي که از شيعيان شما مرده باشد و بر او ديني باشد از برادران خود يا از غير ايشان چگونه خواهد بود؟».

فرمود:

«اول چيزي که مهدي عليه السلام ابتدا مي کند اين است که منادي از طرف او در همه ي عالم ندا مي کند، هر کس از يکي از شيعيان ما طلبي دارد بيايد و مطالبه کند، پس همه را ادا مي کند حتي اگر سير، يا خردلي باشد چه رسد به اينکه قنطارهايي از طلا و نقره يا املاک باشد، پس همه را ادا مي کند». [2] .



[ صفحه 426]