بشير نبال به حضرت باقر عليه السلام عرض کرد: مردم مي گويند چون مهدي عليه السلام قيام کند امور براي او مستقيم خواهد شد بدون جنگ و به قدر يک حجامت هم خوني ريخته نخواهد شد، فرمود: کلا قسم به آنکس که جان من در دست او است اگر امور بدون جنگ براي کسي مستقيم مي شد، براي پيغمبر مي شد هنگامي که دندان رباعيه ي او را شکستند و صورت او را مجروح کردند، کلا قسم به آنکس که جان من در دست او است امور مستقيم نخواهد شد تا اينکه من و شما عرق و خونهاي بسته را از پيشاني پاک سازيم.

در روايت ديگر او نيز به آن حضرت عرض کرد: مرجئه مي گويند اگر مهدي عليه السلام ظاهر شود ما و شما در عدل مساوي هستيم و مي گويند: چون مهدي عليه السلام ظاهر شود امور براي او مستقيم شود، تا آخر مانند اول. [1] .

و نيز آن حضرت فرمود: «در قائم عليه السلام شباهتي است از چهار پيغمبر از يوسف و موسي و عيسي و محمد صلي الله عليه و اله و سلم، تا اينکه فرمود: و اما شباهت از محمد صلي الله عليه و اله و سلم: هر گاه قيام کند سير کند به سيره ي او، الا اينکه او بيان مي کند و ظاهر مي کند آثار محمد صلي الله عليه و اله و سلم را و مي نهد شمشير را هشت ماه و مي کشد در هم و بر هم تا اينکه خدا راضي شود». [2] .

پس معلوم شد که در تمام سيره ي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم مشابه با او است جز در شمشير که او از ابتدا مامور به شمشير است، چنانچه در حديث ديگر زراره عرض کرد: آيا قائم عليه السلام به سيره ي محمد صلي الله عليه و اله و سلم سير مي کند؟ فرمود: «هيهات، هيهات اي زراره! او سير نمي کند به سيره ي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم، پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم در امت خود به لينت و نرمي رفتار کرد تا اينکه تاليف قلوب مردم کند و قائم عليه السلام سير مي کند به قتل و کشتن، او به همين مامور شده در کتاب و صحيفه اي که با او است، او مامور است به قتل سير کند و احدي را استتابه نکند (يعني از او توبه نطلبد)، واي به حال کسي که با او درافتد». [3] .

و نيز فرمود: «اگر مردم بدانند که قائم عليه السلام هنگامي که خروج مي کند چه خواهد



[ صفحه 379]



کرد، اکثري از ايشان دوست دارند که او را نبينند از آن جهت که مردم را مي کشد. سپس فرمود: ابتدا نمي کند مگر به قريش، پس نمي گيرد از ايشان مگر با شمشير و نمي دهد مگر با شمشير تا اينکه بسياري از مردم مي گويند اين از آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم نيست، اگر از آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم بود هر آينه رحم مي کرد». [4] .

حضرت صادق عليه السلام فرمود: «هر گاه قائم قيام کند نخواهد بود بين او و بين عرب و فرس جز شمشير، نگيرد جز به شمشير و ندهد جز به شمشير». [5] رفيد به آن حضرت عرض کرد: قربانت شوم يابن رسول الله، آيا قائم عليه السلام به سيره ي امير المومنين عليه السلام در اهل سواد (سواد عراق) رفتار خواهد کرد، که آن حضرت ايشان را عفو کرد؟

فرمودند: اي رفيد، علي بن ابيطالب عليه السلام در اهل سواد به جفر ابيض رفتار کرد و قائم عليه السلام در عرب به جفر احمر رفتار خواهد کرد.

عرض کرد: جفر احمر چيست قربانت شوم؟ پس انگشت خود را بر حلق خود کشيد و فرمود: اين چنين است يعني ذبح. [6] .

و نيز روزي در حضور آن حضرت ذکر قائم عليه السلام شد مفضل عرض کرد: اميدوارم که امر او به سهولت باشد، حضرت فرمود:

«نخواهد بود تا اينکه عرق و خون بسته را از پيشاني پاک کنيم. [7] .

و در «اثبات الهداة» از آن حضرت فرمود:

هر گاه قائم عليه السلام قيام کند تقيه ساقط شود، شمشير را برهنه کند و نگيرد از مردم و ندهد مگر با شمشير. [8] .

و نيز در اين آيه:

(و لنذيقنهم من العذاب الأدني دون العذاب الأکبر). [9] .

فرمود: عذاب ادني گراني نرخ است و عذاب اکبر مهدي است با شمشير. [10] .



[ صفحه 380]