از جمله ي مقاتله ي او مقاتله با لشکر ابليس و کشتن ابليس است، اما وقت آن معلوم نيست. اسحق بن عمار از حضرت صادق عليه السلام پرسيد: از وقت معلوم که خداوند ابليس



[ صفحه 366]



را در کتاب خود تا آن وقت مهلت داده؟

فرمود: هر گاه قائم عليه السلام قيام کند در مسجد کوفه خواهد بود، پس ابليس به نزد او آيد تا به زانو افتد و بگويد: اي واي از امروز، پس موي پيشاني او را بگيرد و او را گردن زند. [1] .

و در حديث ديگر آن حضرت فرمود: روز وقت معلوم که شود، امير المومنين عليه السلام با اصحاب خود بر شيطان و لشکرش حمله کنند و جنگ گاه ايشان در «روحاء» باشد که زميني است از اراضي فرات قريب به کوفه، جنگ عظيمي کنند که مانند آن رخ نداده، گويا مي بينم لشکر امير المومنين عليه السلام را که صد قدم به عقب برگشته اند حتي اينکه پاي بعضي از ايشان در فرات رفته، ناگاه جبروت حق با ابرها و ملائکه به همراهي پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم هبوط کنند و در دست پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم حربه اي باشد از نور، پس چون ابليس به آن حضرت نگاه کند پشت کند و به عقب برگردد. لشکر وي به او بگويند: کجا مي روي؟ اينک ما ظفر يافته ايم!

پس بگويد: من مي بينم آنچه شما نمي بينيد، من مي ترسم پروردگار عالمين را، پس پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم به او برسد و يک طعن به او در مابين دو شانه اش بزند که در آن طعنه هلاک او و هلاک اصحاب او خواهد بود. [2] (اين منافات ندارد که او را اسير کرده به نزد قائم عليه السلام آورند.)