امير المومنين عليه السلام فرمود:

«گويا مي بينم او را که از وادي السلام عبور کرده و رو به سهله مي رود، بر اسبي که دست و پاي او سفيد است سوار است و کاکلي دارد که درخشنده است و او دعا مي خواند و در دعاي خود مي گويد:

«لا اله الا الله حقا حقا، لا اله الا الله ايمانا و صدقا، لا اله الا الله تعبدا و رقا، اللهم معز کل مومن وحيد و مذل کل جبار عنيد، أنت کفي حين تعييني المذاهب و تضيق علي الارض بما رحبت. اللهم خلقتني و کنت غنيا عن خلقي و لو لا نصرک اياي لکنت من المغلوبين، يا منشر الرحمة من مواضعها و مخرج البرکات من معادنها و يا من خص نفسه



[ صفحه 358]



بشموخ الرفعة فأولياؤه بعزه يتعزرون، يا من رصعت له الملوک نير [1] المذلة علي أعناقهم فهم من سطوته خائفون، أسئلک باسمک الذي فطرت به خلقک فکل لک مذعنون أسئلک أن تصلي علي محمد و آل محمد و أن تنجز لي أمري و تعجل لي الفرج و تکفيني و تعافيني و تقضي حوائجي الساعة الساعة الليلة الليلة انک علي کل شي ء قدير». [2] .

حقير گويد: اين دعا بسيار مضامين عاليه اي دارد مناسب شدائد و گرفتاري است خصوصا از دشمن، پس اگر مومنين در هنگام شدائد به قسد رجا بخوانند به قصد ورود با ياد کردن انقلاب آن حضرت را در آن حالت و تضرع او را از سويداي دل که عبارات دعا کاشف از آن است؛ بعيد نيست که سريع در اجابت باشد.