اما آن ده هزار، کيفيت مخصوصي براي ايشان ذکر نشده، بلکه همين اندازه که ايشان از راه هاي دور کم کم جمع مي شوند، از هنگامي که نداي آسماني را بشنوند تا هنگام خروج آن حضرت تکميل خواهند شد. ممکن است اين حديث اشاره به ايشان باشد، عبد الله بن عجلان به حضرت صادق عليه السلام عرض کرد که:

«چگونه بفهميم خروج قائم عليه السلام را؟ فرمود: «صبح مي کند يکي از شما و در زير سر او رقعه اي است که در وي نوشته: «طاعة معروفة». [1] (پس اين اشخاص به مقتضاي آن رقعه به راه ميافتند).

و اما سيصد و سيزده تن، پس اجتماع آنها در يک روز و يکشب خواهد بود.

حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«هر گاه خداوند رخصت دهد امام عليه السلام را، خدا را بخواند به اسم عبراني او، پس اصحاب او سيصد و سيزده تن به نزد او جمع شوند مانند پاره هاي ابر در فصل پائيز و ايشان صاحب لواي (علم بزرگ) او هستند، بعضي از ايشان کسي است که در شب از رختخواب خود ناياب مي شود پس صبح مي کند در مکه و بعضي از ايشان در روز بر ابر سوار مي شوند و قائم عليه السلام مي شناسد هر يک را به اسم او و اسم پدر او زي او».

مفضل عرض کرد: «قربانت شوم کدام يک دسته ايمانشان عظيم تر است؟».

فرمود: «آنکه بر ابر حرکت مي کند در روز». [2] .

حضرت زين العابدين عليه السلام فرمود:

«آنها يکديگر را نمي شناسند و بدون مواعده يکجا جمع مي شوند». [3] .



[ صفحه 330]