حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«هر گاه قائم عليه السلام ظاهر شود و داخل کوفه شود خداوند برانگيزد براي او از پشت کوفه هفتاد هزار صديق». [1] .

در «اثبات الهداة» از کساني که به خصوص اسم برده شده يکي مفضل است.

حضرت صادق عليه السلام به او فرمود:

«تو و چهل و چهار نفر با قائم خواهيد بود». [2] .

و حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«گويا مي بينم عبد الله بن شريک عامري را که عمامه ي سياه بر سر دارد و دو طرف



[ صفحه 323]



عمامه اش بين دو شانه ي او آويزان و از دامنه ي کوه بالا مي رود، در جلو روي قائم ما اهل البيت با چهار هزار که مکرر تکبير مي گويند». [3] .

حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«ارواح مومنين به زيارت آل محمد صلي الله عليه و اله و سلم در جنان رضوي مي روند و با ايشان از طعام و شراب مي خورند در مجالس ايشان و با ايشان حديث مي کنند تا هنگامي که قائم ما اهلبيت قيام کند، پس چون قائم ما قيام کند خداوند ايشان را برانگيزاند، پس با آن حضرت همراه مي شوند و او را لبيک مي گويند دسته دسته». [4] .

مفضل مي گويد:

«روزي نزد آن حضرت ذکر قائم نموديم و ياد کرديم کساني را که به انتظار مردند، آن حضرت فرمود:

هرگاه قائم قيام کند به نزد مومن آيند در قبر او، پس به او گفته شود: اي فلان صاحب تو ظاهر شد، اکنون اگر مي خواهي برخيز و به او ملحق شود و اگر مي خواهي همچنين در کرامت حق باقي باش». [5] .

و نيز فرمود:

«هر گاه اوان قيام قائم عليه السلام شود، بر مردم باران ببارد در جمادي الاخرة و ده روز از رجب باراني که مانند آن نديده اند، پس خداوند بروياند به او گوشتهاي مومنين و بدنهاي ايشان را در قبرهايشان و گويا من نظر مي کنم به سوي ايشان و مي بينم ايشان را که از طرف جهينه روآورده اند و موهاي خود را از خاک مي تکانند». [6] .

امير المومنين عليه السلام در اين کلام خود که بسيار در آن تکرار مي کرد: «العجب کل العجب بين جمادي و رجب». نيز اشاره به همين دارد که گفتند:

«يا امير المومنين! چيست اين عجبي که همواره تعجب مي کني از وي؟»

فرمود: «مادرت بر تو نوحه کند، کدام عجب عجيبتر است از مرده ها که بزنند هر دشمن خدا و



[ صفحه 324]



رسول و دشمن اهل البيت او را؟!».

بار ديگر باز از وي سوال کردند، فرمود:

«آخر چه عجبي عجيبتر است از اينکه مرده هائي سرهاي زنده ها را بزنند». گفت: «چه وقت خواهد بود يا امير المومنين؟»

فرمود:

«قسم به آن کس که دانه را مي شکافد و بنده را مي آفريند، گويا نظر مي کنم و مي بينم که در کوچه هاي کوفه رفت و آمد مي کنند و شمشيرهاي خود را ظاهر کرده بر روي دوشها، مي زنند هر دشمن خدا و رسول و دشمن مومنين را». [7] .

و از سعيد بن جبير گفت:

«سالي که مهدي در او قيام کند بيست و چهار باران خواهد باريد که اثر برکت آن ظاهر خواهد شد». [8] .

ولي اين حديث مستند نيست و هم محتمل است که مراد همان باران رجب باشد.



[ صفحه 325]