سه چيز است: ظهور - قيام - خروج.

ظهور حرکت او است از محل غيبت، قيام آمدن او است براي گرفتن بيعت، خروج خارج شدن او است براي دعوت و انتقام، گاهي ظهور بر قيام و خروج نيز اطلاق مي شود.

امير المومنين عليه السلام از پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«مهدي از ما اهل بيت است، خداوند امر او را در يک شب اصلاح مي کند.» [1] .

حضرت صادق عليه السلام در آيه: (فاذا نقر في الناقور...) [2] فرمود:

«از ما است امامي که مستتر خواهد شد، پس هرگاه خداوند عز و جل اراده کند اظهار امر او را، در قلب او بيندازد پس ظاهر شود». [3] .

و از امير المومنين عليه السلام از پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«هر گاه وقت خروج او برسد او را شمشيري هست در غلاف، پس آن شمشير او را ندا کند که برخيز اي ولي خدا و بکش دشمنان خدا را». [4] .



[ صفحه 315]



حضرت جواد عليه السلام از پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«خروج مي کند از تهامه هنگامي که ظاهر شود براي او دلائل و علامات».

ابي ابن کعب عرضه داشت:

«يا رسول الله دلائل و علامات چيست؟»

فرمود: «علمي دارد که هرگاه وقت خروج او شود پرچم آن علم باز شود و خداوند آن را به نطق آورد، پس علم کند او را: که اي ولي خدا خروج کن و بکش دشمنان خدا را، و اين خود دو آيت و علامت است و ديگر او را شمشيري است در غلاف، که چون هنگام خروج او شود از غلاف بيرون آيد و خداوند عز و جل آن را به نطق آورد، پس او را ندا کند که خروج کن اي ولي خدا، ديگر نشستن تو براي تو روا نيست، پس خروج کند و دشمنان خدا را در هر کجا بيابد بکشد و حدود خدا را اقامه کند و به حکم خدا حکم کند». [5] .