اين آيه کريمه بدان اشاره فرموده:

(و لنبلونکم بشي ء من الخوف و الجوع و نقص من الأموال و الأنفس و الثمرات و بشر الصابرين) [1] .

«هر آينه شما را مبتلا خواهيم ساخت البته به چيزي از خوف و گرسنگي و نقصان اموال و نفوس و ميوه ها و مژده بده صابرين را».

در روايات از حضرت باقر و صادق عليه السلام تفسير شده خوف به سبب جنگ و اختلاف دولتها و گرسنگي به سبب قحطي و کمي باران، و نقصان اموال به کسب و تجارات، و نقصان نفوس به کثرت کشتارها، و نقصان ميوه ها به فساد آنها بر درختان و کمي ريع و برکت در زراعتها. [2] .

اما روايات در تحديد وقت آن مختلف است، ولي آنچه از مجموع استفاده مي شود آن است که اين امر دو مرتبه تکرر يابد:

يکي: در اواخر دولت بني العباس و آن گذشته و تواريخ از قحط در شام و مصر و عراق و قتل نفوس و کمي ثمرات به تفصيل حاکي است.

ديگر: در اوان نزديک به ظهور، از اخباري که دال بر قسمت دوم است اين است: حضرت صادق عليه السلام فرمود:

«در جلو قائم ناچار است که سالي باشد که مردم مبتلا به جوع و خوف شديد از قتل شوند و نقصان مال و نفوس و ثمرات نيز ببينند».

و فرمود: «اين در کتاب خداست (و لنبلونکم...)».



[ صفحه 228]



و حضرت باقر عليه السلام فرمود:

«مژده بده صابرين را در آن هنگام به تعجيل خروج قائم عليه السلام». [3] .