در «ملاحم و فتن» از امير المومنين عليه السلام در علامت بلاي سوم بغداد فرمود:

«اذا عقد الجسر بأرضها و طلعت النجوم ذات الذوانب من المشرق، هنالک يقتل علي جسرها کتائب»

هر گاه جسر در زمين بغداد بسته شود و ستارگان دنباله دار از مشرق طلوع کند، در آن وقت کتيبه هائي از لشکر بر جسر او کشته شود». [1] .

پس اگر مراد از عقد جسر، کشيدن جسر باشد امري است واقع شده و گذشته، چنانکه پيش گفته شد و گويا رضي الدين برادر علامه حلي همين معنا را فهميده که در کتاب عدد گفته: «و مد الجسر ممايلي الکرخ» کشيدن جسر از ناحيه کرخ و او را در حساب گذشته ها و واقع شده ها ذکر کرده، ولي شيخ مفيد در «ارشاد» به همان عقد تعبير کرده و فرموده «عقد الجسر ممايلي الکرخ». [2] .

و اما اگر به معني بناي جسر باشد، پس اين امر به تازگي واقع شده در زمان ما جسر ثابت و محکم ساخته اند. و شايد رضي الدين و امثال او که به معني کشيدن معني مي کرده اند، نظر به اين بوده که تصور نمي کرده اند که بشود جسر ثابتي بنا کنند.