با نگاهي کلي به مجموعه ي اين آثار، چند ويژگي را مي توان در نوع آنها ملاحظه کرد که قابل توجه است:

1- تنوع: ارائه اثر در عرصه هاي مختلف از شعر و ادبيات گرفته تا فقه و اصول و تفسير و کلام، از ويژگي هاي آثار ايشان است.

2- توجه به نياز جامعه: با اين که براي ايشان تاليف آثاري در فقه و اصول به زبان عربي و عرضه به جامعه ي علمي و حوزه هاي ديني بسيار آسان بود، ولي چون آن را مطابق با نياز جامعه ي خويش نمي بيند؛ نه تنها دست به چنين نگارش هايي نمي زند که حتي از چاپ همان تقريرات فقه و اصول خود که خوب و منظم هم نوشته بود، خودداري مي کند و به کارهايي همت مي گمارد که به تشخيص خود نياز جامعه ي آن روز اوست، هر چند که به سرودن شعر در مراثي و مدايح ائمه (عليهم السلام) براي مبارزه با اشعار سخيفي باشد که در مراثي ائمه (عليهم السلام) خوانده مي شود.

3- توجه به فهم عموم: بخشي مهمي از آثار ايشان به زبان فارسي و مخاطب آن عامه مردم است. در اين آثار در عين برخورداري از اتقان و استدلال سعي مي شود به گونه اي نگاشته شود که براي عموم مردم قابل فهم باشد. نکته اي است که در مقدمه ي کتاب هاي فارسي خود نوعا آن را يادآور شده است، از جمله در همين کتاب «مهدي منتظر» مي نويسد:

«با اين که مطالبي که براي موضوع آماده کرده بودم، بيش از اينها بود، ولي نظر به مفيد نبودن آن براي عموم، بنا را بر اختصار گذاشتم، و مستندات را هم به کنار گذاشتم تا همگان بتوانند از آن بهره گيرند».



[ صفحه 21]