ستاره ي دنباله دار است که معلوم نيست به چه کيفيت است و آيا از علامات قيام است يا از علامات فرج از بني عباس؟ و ستاره ي دنباله دار هم بسيار بوده و واقع شده است

از امير المومنين عليه السلام روايت است که فرمود:

«براي خروج قائم عليه السلام ده علامت است: اول آن ستاره ي دنباله دار«و تقارب من الحادي» (الحاوي خ، المجاري خ) و مراد به طور تحقيق معلوم نيست.

سپس فرمود: «در ظهور اين ستاره هرج و مرج خواهد شد»

و سپس فرمود:

«از علامت تا علامت ديگر فاصله هاست». [1] .

پس ظاهر است که از علامات متصل به قيام نيست.

و در «ملاحم و فتن» از امير المومنين عليه السلام روايت فرمود:

«زمين بغداد دو مرتبه بلا ديده، مرتبه سوم را انتظار دارد».

گفتند: «مرتبه سوم چه وقت است؟»

فرمود: «وقتي که جسر آن بسته شود و ستاره هاي دنباله دار ظاهر شود، در آن وقت بر جسر آن



[ صفحه 193]



کتيبه هايي از لشکر کشته شوند». [2] .

و اين امر واقع شده است. چنانکه تواريخ متذکر است و احاديث پيش هم اشاره داشت.

و در «روضه کافي» اشاره به ستاره دنباله دار شده است اما ظاهر او چنين مي نمايد که مراد ستاره نيست بلکه کنايه از شخص است.

امير المومنين عليه السلام فرمود:

«موعد نزديک شد و مدت منقضي گشت».

«و بدالکم النجم ذو الذنب من قبل المشرق و لاح لکم القمر المنير»

و ظاهر شد براي شما ستاره دنباله دار از طرف مشرق و درخشيد براي شما ماه نور دهنده.

سپس فرمود:

«وقتي که چنين شد برگشت به توبه کنيد و بدانيد که اگر شما پيروي طلوع کننده از مشرق کنيد، شما را بر منهاج رسول رهبري کند» [3] .

و اين ظاهر است که مراد از ستاره همان خراساني يا سيد حسني است که از مشرق است و دنباله ي او کنايه از کثرت سپاه او است و قمر منير حضرت صادق عليه السلام است.