از عبد الله بن عمر گفت: پيغمبر صلي الله عليه و اله و سلم فرمود:

«ساعت قيام نکند تا اينکه مهدي خروج کند و مهدي خروج نکند تا اينکه شصت دروغگو پيدا شوند که همه بگويند من پيغمبرم». [1] .

اين خبر به علاوه ي اينکه راوي عبد الله بن عمر است سند هم عامي است و در اخبار ما تاييد نشده، پس چندان مورد اهميت نيست. آري مدعيان نبوت بسيار آمده اند، جمعي از ايشان را از باب فکاهيات در «زهر الربيع» [2] نقل کرده و بعضي که سر و صدائي به راه انداختند در طي تواريخ از ايشان ياد شده و کسي در اين جستجو و تفحص نبوده تا شماره را ضبط کند و لذا چندان فائده در نوشتن اين حديث نيست و هم چنين اين حديث از حضرت صادق عليه السلام فرمود:



[ صفحه 184]



«خروج نمي کند قائم تا اينکه دوازده نفر از بني هاشم به سوي خود دعوت کنند». [3] .

اين حديث اگر چه عامي نيست الا اينکه در نتيجه مانند اول است، زيرا که کسي در مقام ضبط برنيامده تا معلوم شود که چند تا واقع شده تا چند تاي ديگر را انتظار داشته باشيم، به علاوه حديث دعوي امامت تنها نيست بلکه دعوت به نفس است، اعم از دعوي امامت يا سلطنت!

و بنابراين بايد گفت: امام عليه السلام حداقل را فرموده و الا کساني که از بني هاشم دعوت به نفس کرده اند بيش از دوازده نفر بوده اند، به خصوص که بني هاشم فرموده که شامل جعفري و عقيلي هم مي شود.

آري احتمال ديگر هم مي رود که اين حديث در مورد اوان ظهور باشد و بعيد هم نيست، پس مراد اين باشد که در اوان قريب به ظهور دوازده نفر از بني هاشم دعوت به خود کنند و تشکيل حزبي دهند چنانکه (فتنه بني هاشم) که ذکرش خواهد آمد اشاره به اين وجه دارد.