کلامشان فحش و عملشان وحشت انگيز و موجب تنفر است.



[ صفحه 158]



فعلشان خبيث و مردمي ستمکار باشند.

اگر با ايشان همراهي و موافقت کني از تو به شک افتند، و اگر حديث کني تکذيب تو کنند، و اگر از ايشان دور شوي غيبت تو کنند، ملتجي شدن به ايشان فضيحت و رسوائي است و عذر خواهي از ايشان ذلت و خواري و درخواست از ايشان فقر حاضر است.

لجاجت ظاهر شود.

مبتلا شوند در ما بين خود به کينه و جدال.