مرد اطاعت زن خود کند.

مرد از زن خود قبيح مي بيند، نه او را نهي مي کند و نه قبيح را از او دور مي کند.

بهترين خانواده در نظر مردم کساني هستند که زنان خود را کمک و مساعدت کنند بر فسق ايشان.

مرد از کسب فجور زن خود مي خورد و مي داند و اقامه بر آن مي کند.

زن شوهر را مقهور مي کند بر چيزي که خلاف ميل اوست، يعني فجور و سپس از آن چه به دست آورده بر شوهر خود انفاق مي کند.

آنچه زن براي شوهر مي آورد از بهاي فرج خود و بي عفتي هاي خود مي گيرد، حتي اين که اگر عرضا و طولا بدهد اهميت نمي دهد و هر گونه بدي که درباره او گفته شود از کسي نمي پذيرد. اين است آن ديوث که خداوند از او قبول نمي کند نه قولي و نه عملي و نه عدلي و نه از وي عذري مي پذيرد، خوراک او حرام و منکح او حرام، پس واجب است قتل او در شرع اسلام و واجب است رسوائي او در بين انام و ورود او در آتش برافروخته است در روز قيامت.

مرد، زن و جاريه خود را (دختر و کنيز) به کرايه مي دهد و به طعام و شراب کم و پستي راضي مي شود.

پدران خوشحالند به آن چه قبيح از اولاد خود مي بينند، نه آن قبيح را از ايشان دور مي کنند و نه ايشان را از آن نهي مي کنند.

طلاق بسيار شود (اين نتيجه آن فسادها است.)



[ صفحه 156]