«ابوجعفر محمد بن عثمان» بهره زيادي از ايمان و تقوا داشت، لذا هنگامي که احساس کرد مرگش نزديک است و بايد به لقاي الهي بشتابد، براي خود، قبري کند و گاهي وارد آن مي شد و مقداري قرآن مي خواند، همچنانکه آياتي از قرآن کريم و نام مبارک امامان - عليهم السلام - را روي لوحي مکتوب داشت و سفارش کرد که با او دفن نمايند. و زمان زيادي نگذشت که مريضي او شدت گرفت و روح او پرواز کرد و جان به جان آفرين تسليم نمود و اين در آخر جمادي الاولي سال 305 هجري قمري بود. [1] .