حال آن حضرت در اثر سم جفا رو به وخامت گذاشت و پزشکان از سلامتي آن حضرت مايوس شدند، لذا به سوي قبله متوجه شد و زبانش به ذکر خدا و تلاوت قرآن مشغول بود و با کمال تضرع و انابه، به خدا تقرب مي جست و دعا و مسئلت مي کرد تا اينکه روح طاهر و طيبش به ملا اعلي و به سوي خدا پرواز کرد و مورد استقبال فرشتگان و ارواح پاک پيغمبران و اوصياي آنان قرار گرفت.

فوت و شهادت امام حسن عسگري - عليه السلام - در آن عصر، براي جهان اسلام ضايعه سنگين و بزرگي بود؛ چه آنکه امت اسلامي، مصلح اکبر خويش را - که همواره در صلاح امت قد برمي داشت و از حقوق آنان دفاع مي کرد - از دست داده بود، لذا از خانه امام فرياد و ناله و صداي سادات علوي به گريه و زاري برخاست.



[ صفحه 118]