راويان حديث و تاريخ ذکر کرده اند که حضرت صاحب العصر - عليه السلام - براي بيعت، شرايطي را ذکر مي کند که به قرار ذيل است:

حضرت اميرالمومنين - عليه السلام - بعد از وصف ياران حضرت مهدي - عليه السلام - در بيان شرايط بيعت که حضرت مهدي از يارانش مي خواهد، چنين مي فرمايد:«... پيمان و قول مي دهند که دزدي و زنا نکنند، آدم نکشند، هتک حرمت نکند، به مسلماني، ناسزا نگويند، به منزلي هجوم نبرند، کسي را نزنند مگر به حق و کمربند طلايي نبندند... و ابريشم و حرير نپوشند... مسجدي را خراب نکنند، راهي را نبندند، به يتيمي ستم و راهي را ناامن نکنند، مکر و حيله ننمايند، مال يتيم نخورند، لواط نکنند، شراب نخورند، به امامت و رهبري، خيانت نکند، خلف عهد و وعده ننمايند، طعام - از گندم و جو - صبر و احتکار نکنند، پناهنده اي را نکشند، شخص فراري را تعقيب نکنند، خون نريزند، بر انسان زخمي هجوم نبرند، لباس خشن بپوشند و خاک رامخده ي خود قرار دهند، نان جو بخورند و در راه خدا به حق جهاد کنند و استشمام عطريات کنتد و از نجاسات، کراهت داشته باشند.

ضمنا آن حضرت بر خود شرط مي کند که بين خود و آنان حاجب قرار ندهد و در حرکات و سکنات، با آنان و در بينشان باشد و به کم راضي باشد و با کمک خدا زمين را از عدل پر کند، همچنانکه از جور پر شده باشد و خدا را به



[ صفحه 331]



حق، بندگي کند...» [1] .

از اين شرايط و خصلتها استفاده مي شود که هدف آن حضرت، نشر عدالت و مساوات و اقامه ي حکم خدا در زمين است به طوري که هيچ گونه قدرت و شوکتي براي طاغوتهاي زمان باقي نمي ماند و نيز مي رساند که حاکم و محکوم و راعي و رعيت از حقوق مساوي برخوردارند و بين افراد و اقشار مختلف جامعه، امتياز بي اساس و بي پايه اي نيست و تواضع و کنار هم بودن، از خصوصيات عصر حضرت بقيه الله الاعظم - عليه السلام - مي باشد.