1- «محمد بن حنفيه» روايت مي کند که مردي از حضرت علي - عليه السلام - از امام مهدي - عليه السلام - پرسيد، حضرت جواب فرمود:«در آخر الزمان ظهور مي کند». سپس اوصاف ياران آن حضرت را ذکر مي کند و مي فرمايد:«پس خداوند متعال قومي را براي او جمع مي کند که همانند پاره هاي ابر پراکنده بودند و بين آنان الفت برقرار مي کند و از هيچ کس وحشتي ندارند و...» [1] .

معناي اين حديث آن است که ياران آن حضرت در امر دين، بصيرت دارند و بينات خدا بر آنها تمام است و از ملحق شدن و خارج شدن کسي به جمع آنان خوشحال و محزون نمي شوند. و قلبهاي آنان به عنايت خدا آکنده از ايمان است و در خدمت اسلام و ارزشها و اهداف آن حضرت قرار دارند.

2- حضرت علي - عليه السلام - در وصف آنان مي فرمايد:«آنان گروهي هستند که بر خدا به صبر منت نمي گذارند و در بذل جانشان در راه حق، خود را تعظيم نمي نمايند...». [2] .



[ صفحه 328]



3- حضرت اميرالمومنين - عليه السلام - در وصف آنان مي فرمايد:«آنان از مجاهدين در راه خدا هستند و متکبرين و طاغوتها آنان را ذليل مي دانند و در زمين، قدرشان مجهول است ولي در آسمانها معروفند». [3] .

4- «محي الدين عربي» گفته است: اهل معرفت به خدا، از کساني که اهل حقيقت هستند با آن حضرت بيعت مي کنند و اينان مردان خدا مي باشند و دعوت آن حضرت را لبيک مي گويند و ياريش مي نمايند، اينان وزرايي هستند که سنگيني کارهاي دولتش را به دوش مي گيرند... خداوند متعال گروهي را که آان را بر حقايق با کشف و شهود مطلع ساخته به وزارت آن حضرت نايل مي فرمايد».