رواج ظلم و فراواني اجحاف و حق کشي و فساد و اختلافات فاحش طبقاتي و خشک شدن آبها و کم شدن کشاورزي و پيدا شدن قحطي و بيکاري و نبود اشتغال و بي فرهنگي و بي رشدي و پيدا شدن آفات ديگر اجتماعي، نشانه ي خروج دجال است. در حديث نبوي آمده است که:«پيش از خروج دجال، پنج سال خشکسالي و بي حاصلي است که هر حيوان سم داري به هلاکت مي رسد». [1] .

و دجال براي آنان غذا مي آورد تا فريبشان بدهد و آنان را از راه خدا باز مي دارد و اين هنگامي است که گرسنگي جسمهاي آنان را آب کرده و در حالي است که تکنولوژي از تهيه ي غذا براي مردم ناتوان شده است».



[ صفحه 306]



در حديث است که:«ما مي دانيم که با دجال چه چيز است؛ با او دو نهر است؛ يکي از آنها راي العين آب سفيد و ديگري راي العين آتشي است که شعله مي کشد». [2] .