از علامات برجسته ي ظهور حضرت امام مهدي - عليه السلام - رواج و گسترش ظلم و ستم و از بين رفتن امنيت و آرامش است به طوري که ترس و وحشت و بلا و گرفتاري و فساد و شرارت جاهليت بر جامعه ي انساني حاکم مي شود و مردم مرتبا جنگ اعصاب داشته و به سوي منکر و بدي، از همديگر سبقت بگيرند و بدي در نظر آنان خوب شود واز طرفي اسلام همانند اول امرش، در بين مردم غريب بماند و دولتهاي ستمکار بزرگ دنيا عليه السلام مجهز شوند و ثروتهاي مسلمين و منابع اقتصادي آنان را به غارت ببرند.

و اينک برخي از روايات:



[ صفحه 277]



1- «ابوسعيد خدري» روايت مي کند که پيغمبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود:«بعد از من فتنه ها برمي خيزد که فتنه ي «احلاس» يکي از آنهاست و در آن جنگ و گريز هست و بعد از آن هم فتنه ها مي آيد به طوري که هر زمان که گفته شود ديگر فتنه تمام شد، همچنان ادامه پيدا مي کند و اين فتنه ها به کانون خانواده ي هر عرب و مسلماني وارد مي شود تا آنکه مردي از عترت من ظهور کند. [1] .

اين حديث، دلالت مي کند که حوادث ناگوار و خونين، همه ي بلاد اسلامي و غير اسلامي را فرامي گيرد به طوري که همه ي زندگي اعراب و مسلمين را احاطه مي نمايد.

2- «ابوسعيد خدري» روايت مي کند که پيغمبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود:«اين شدت و خفقان همچنان بر شما ادامه پيدا مي کند به طوري که زمين از جور و ستم پر مي شود و احدي نتواند بگويد: «خدا». سپس خداوند متعال مردي را از عترت من مي فرستد و زمين را از عدل و داد پر مي کند، همچنانکه از ستم پر شده بود و زمين، خيرات و برکات خود را بيرون مي دهد و زندگي مسلمين آباد و با نشاط مي گردد». [2] .

3- «ابو سعيد خدري» از پيغمبر اسلام - صلي الله عليه و آله و سلم - روايت مي کند که فرمود:«در آخر الزمان، بر امت من بلايي شديد از شاه و حاکمشان نازل مي شود که سخت تر از او شنيده نشده است و زمين بر آنان تنگ مي گردد



[ صفحه 278]



و پر از ظلم و ستم مي شود و فرد با ايمان، پناهگاهي ندارد که از ظلم به آنجا پناه ببرد، در چنين زماني، خداوند متعال مردي را از عترت من مي فرستد و زمين را از عدل و داد پر مي کند و تمام ساکنين زمين و آسمان راضي مي شوند و زمين برکات و خيراتش را بيرون مي دهد و آسمان بارانش را مي فرستد...». [3] .

4- پيغمبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود:«بعد از من خلفا و بعد از خلفا، امرا و بعد از امرا، شاهان و بعد از پادشاهان، جبابره و طاغوتها هستند، سپس مردي از اهل بيت من ظهور مي کند و زمين را پر از عدل مي کند، همچنانکه از جور پر شده باشد». [4] .

از اين حديث فهميده مي شود که حاکمان مسلمين بر چند گروه مي باشند: برخي خلفا و برخي ملوک و بعضي جبابره، زمين و شهرها را از ظلم و جور پر مي کنند، سپس خداوند منجي بزرگ مهدي آل محمد را مي فرستد و آن طواغيت را درهم مي کوبد و حکم خدا را در زمين اقامه مي کند.

5- «عوف بن مالک» از پيغمبر اکرم - صلي الله عليه و آله و سلم - روايت کرده است که فرمود:«چگونه هستيد اي عوف! هنگامي که امت به 73 فرقه تقسيم شود، يکي از آنها در بهشت و بقيه در جهنم مي باشند».

عوف با شتاب پرسيد: چطور؟

پيغمبر اسلام - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود:«... زماني که نادانها بر منبرها بنشينند و زکات، زيان و امانت، غنيمت به حساب آيد و تفقه در دين



[ صفحه 279]



خدا براي غير خدا باشد و مرد از زنش اطاعت نمايد و عاق مادرش شود و پدر را از خود دور کند. و آخر اين امت، اول آن را لعنت کند و فاسق قبيله، بر آنان آقايي کند و رهبر مردم، رذلترين آنان باشد و مردي به جهت محفوظ ماندن از شرش احترام شود، در چنين روزي مردم به شام و به سوي دمشق که بهترين شهرهاي شام است، پناه مي برند و از دشمنان محفوظ مي مانند».

گفته شد اي رسول خدا! آيا شام فتح مي شود؟

فرمود:«به سرعت (فتح مي شود) سپس فتنه واقع مي شود و پس از آن، فتنه ي بدتر و ظلماني تر و خلاصه فتنه بعد از فتنه واقع مي شود تا اينکه مردي از اهل بيت من ظهور مي کند که نامش مهدي - عليه السلام - مي باشد». [5] .

6- پيغمبر اسلام - صلي الله عليه و آله و سلم - فرمود:«مهدي اين امت از ماست هنگامي که هرج و مرج و فتنه ها دنيا را احاطه کند و راهها قطع شود و مردم همديگر را غارت نمايند و بزرگ بر کوچک رحم ننمايد و کوچک به بزرگ احترام نکند، در اين زمان، خداوند متعال مهدي ما را که نهمين فرزند حسين - عليه السلام - است مي فرستد و سنگرهاي ضلالت و دلهاي غافل را فتح مي کند و دين را برقرار مي نمايد، همچنانکه آن را اقامه نمود و زمين را از عدل و داد پر مي کند، همچنانکه از ظلم و جور پر شده باشد». [6] .

7- از حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - روايت شده است که فرمود: «مهدي - عليه السلام - وقتي ظاهر مي شود که خوف و ترس و فتنه و بلا



[ صفحه 280]



و طاعون و شمشير و اختلاف و تشتت در دين و تغير در حال مردم بر دنيا و جامعه حاکم باشد، هر صبح و شام، تمناي مرگ شود و همديگر را بخورند. و خلاصه آنکه ياس و نااميدي بر آنان تسلط پيدا کرده باشد، در چنين وقتي است که آن حضرت ظهور مي کند و خوشا به حال کسي که امام مهدي را درک کند و از ياران او باشد و بدا به حال کسي که با او مخالفت نمايد». [7] .

8- حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - در ميان گروهي از شيعيانش در مورد حضرت مهدي - عليه السلام - چنين فرموده است:«قائم ما با ترس و رعب در دل دشمنان، مورد ياري قرار مي گيرد و زمين در اختيار او در مي آيد و گنجها براي او ظاهر مي شوند و حاکميت او به شرق و غرب مي رسد و خدا دين او را غالب مي گرداند گر چه مشرکان نپسندند و همه ي خرابيهاي زمين را آباد مي کند و زمين، روييدني خود را بيرون مي دهد و مردم در زمان او غرق نعمت مي شوند به طوري که هرگز مانند آن ديده نشده است».

شخصي در مجلس گفت: چه موقع قائم شما ظهور مي کند؟

امام در جواب او علامات ظهور را بيان کرد و فرمود:«زماني که مردان به زنان و زنان به مردان شبيه شوند و زماني که زنها به زينها سوار شوند و مردم نمازها را بميرانند و پيرو شهوتها شوند و ربا بخورند و خون مردم را سبک بشمارند و معامله ي ربوي کنند و آشکارا زنا کنند و ساختمانهاي با ارتفاع بنا کنند و دروغ را حلال بدانند و رشوه بگيرند و تابع هوا شوند و دين را به دنيا بفروشند و با خويشان قطع کنند و حلم را ضعف و ستم را فخر بدانند و اميران فاسق و وزرا دروغگو و امينها خائن و ياران و معاونين ظالم و قارئان، فاسق باشند و ستم



[ صفحه 281]



آشکار شود و طلاق، فراوان و گناهان علني گردد و شهادت دروغ قبول شود و خمر، خورده شود و مردان روي مردان سوار شوند و زنان به زنان بي نياز شوند وفي و بيت المال را غنيمت بدانند و صدقه را زيان و خسارت حساب کنند و به جهت ترس از زبان، شرورها از آنان خوف باشد و زماني که سفياني از شام و يماني از يمن خروج کنند و پسري از آل محمد بين رکن و مقام به قتل برسد و صيحه کننده اي از آسمان ندا کند که حق با او و با پيروان اوست، اين زمان وقت ظهور قائم ماست و وقتي که ظهور کرد، بر کعبه تکيه مي زند و 313 نفر از پيروانش به دورش جمع مي شوند، پس اول سخني که به زبان مي آورد اين آيه است: (بقية الله خير لکم ان کنتم مومنين) سپس مي گويد: منم بقيه الله و خليفه الله و حجت او بر شما. اينجاست که هر مسلماني به اين کيفيت به آن حضرت سلام مي دهد:«السلام عليک يا بقيه الله في الارض» و وقتي که ده هزار مرد در پيشگاه او جمع شوند، نه يهود باقي مي ماند و نه نصراني و نه هر کسي که غير خدا را مي پرستد، بلکه همه به او ايمان مي آورند و آن حضرت را تصديق مي کنند و يک ملت - که همان ملت اسلام باشد - درست مي شود و هر معبودي که در گوشه و کنار زمين باشد - معبودي غير از خدا - آتشي از آسمان مي آيد و او را به آتش مي کشد» [8] .