اين شاعر همانند کميت از مخلصين و دوستداران امامان اهل بيت - عليهم السلام - مي باشد و خدمت حضرت امام محمد باقر - عليه السلام - رسيد و سروده اش را در رابطه با آن حضرت قرائت کرد. و نيز در آخر قصيده که از حضرت امام منتظر - عليه السلام - سخن گفته بود، براي آن حضرت خواند. و اشعارش چنين است:



متي الوليد ب(سامراء) اذا بنيت

يبدو کمثل شهاب الليل طلاع



حتي اذا قذفت ارض العراق به

الي الحجاز اناخوه بجعجاع...



از اين اشعار فهميده مي شود که اين شاعر، اخبار حضرت مهدي - عليه السلام - را قبل از آنکه تولد يابد از امامان معصوم - عليهم السلام - شنيده است



[ صفحه 264]



و گفته ائمه اطهار همان گفته رسول خدا و امتداد علم جدشان مي باشد. در اين اشعار، صفاتي را براي امام منتظر - عليه السلام - بيان مي کند که بعد از ولادت، همه ي آن صفات در آن مولود معصوم، جمع بود.