در «انجيل متي» بشارتهايي در مورد ظهور حضرت مسيح - عليه السلام - آمده است که به برخي از آنها اشاره مي کنيم:



[ صفحه 237]



الف - بعد از ضيق اين ايام، آفتاب، تاريک گردد و ماه، نور خود را ندهد و ستارگان از آسمان فرو ريزند و قوه هاي افلاک متزلزل گردد، آنگاه علامت پسر انسان در آسمان پديد گردد و در آن وقت، جميع طوايف زمين سينه زني کنند و پسر انسان را ببينند که برابرهاي آسمان با قوت و جلال عظيم مي آيد و فرشتگان خود را با صداي بلند آواز، فرستاده، برگزيدگان او را از بادهاي اربعه از کران، به کران فلک فراهم خواهند آورد. [1] .

ب - و در نصف شب صدايي، بلند شد که اينک داماد مي آيد، به استقبال وي بشتابيد. [2] .

ج - شما نيز حاضر باشيد؛ زيرا در ساعتي که گمان نبريد، پسر انسان مي آيد. [3] .

از اين تعبيرات ناهماهنگ و ناموزون انجيل استفاده مي شود که ظهور حضرت مسيح - عليه السلام - هم از تلخيها و بلاها خلاصي مي بخشد. و اين عقيده مورد ايمان و اعتقاد مسيحيان عالم است.

و «ويل دورانت» مي گويد:«مسيحيان عالم که در جهان به صورت پراکنده زندگي مي کنند، در زمينه ي ظهور حضرت مسيح و اينکه او به زمين برمي گردد و مملکتش را اقامه مي کند و هر کس که به او ايمان آورد به نعمتهاي آخرت نايل مي شود و اينکه مسيح، پسر خداست، عقيده ي مشترک و واحدي دارند». [4] .



[ صفحه 238]