بازگشت

حضرت علي بن موسي الرضا


حضرت امام رضا - عليه السلام - هم به مسلمين بشارت داده که حضرت بقيه الله في الارضين ظهور خواهد کرد، از باب نمونه:

الف - شاعر اهل بيت، «دعبل خزاعي» خدمت امام رضا - عليه السلام - رسيد و قصيده ي خود را که مشتمل بر مصايب اهل بيت از سوي بني اميه و بني عباس بود، قرائت کرد و اول آن قصيده اين است:



مدارس آيات خلت من تلاوه

و منزل وحي مقفر العرصات



و وقتي که به اين قسمت قصيده اش رسيد:



فلولا الذي ارجوه في اليوم او غد

لقطع قلبي اثرکم حسرات



حضرت رضا - عليه السلام - سرش را بالا گرفت تا بشنود که آرزوي خزاعي چيست؟ آرزويي که اگر نبود، حسرتها جانش را مي گرفت. دعبل ادامه داد و چنين خواند:



خروج امام لا محالة خارج

يقوم علي اسم الله و البرکات



يميز فينا کل حق و باطل

و يجري علي النعماء و النقمات



حضرت امام رضا - عليه السلام - به گريه افتاد و گريه ي سختي نمود و به دعبل، اين شاعر مظلومها و شکنجه ديده ها توجه کرد و به او فرمود:«اي خزاعي! در حقيقت، روح القدس، اين دو بيت شعر را با زبان تو نطق کرد. و آيا مي داني که آن امام کيست و چه وقت قيام مي کند؟»

«دعبل» با علاقه گفت: نه اي مولاي من! البته من شنيده ام که امامي از شما خروج مي کند و زمين را از فساد، تطهير و از عدل پر مي کند. حضرت امام رضا - عليه السلام- شروع کرد به معرفي مصلح اعظم حضرت مهدي - عليه السلام -



[ صفحه 226]



و چنين فرمود:

«اي دعبل! امام بعد از من پسرم محمد و بعد از او پسرش علي و بعد از علي پسرش حسن و بعد از حسن پسرش حجة الله قائم مي باشد که در ايام غيبت، مورد انتظار مي باشد و مومنين بعد از ظهورش از او پيروي مي کنند و اگر يک روز از دنيا باقي نمانده باشد، خداوند متعال همان روز را طولاني مي کند تا آن حضرت ظهور نمايد و زمين را از عدالت پر کند بعد از آنکه از ظلم و جور، پر شده باشد. و اما اينکه چه موقع قيام مي کند، اين خبر دادن از وقت آن است و به تحقيق پدرم از جدم از پدرش از پدران بزرگوارش از علي - عليه السلام - برايم حيدث کرد که به پيغمبر اسلام - صلي الله عليه و آله و سلم - گفته شد: اين قائم از ذريه ي تو چه موقع قيام مي کند؟ پس فرمود: مثل او همانند ساعت قيامت است که فقط خداي عزوجل خبر دارد و ناگهان واقع مي شود». [1] .

ب- «حسن بن خالد» از امام علي بن موسي الرضا - عليه السلام - روايت کرده است که فرمود: «کسي که ورع ندارد، ديندار نيست و کسي که تقيه ندارد، داراي ايمان نمي باشد. و شريفترين شما نزد خدا اتقاي شما يعني عالمترين شما به تقيه است».

به آن حضرت گفته شد تا کي اي فرزند رسول خدا؟

فرمود:«تا روز وقت معلوم و آن روز خروج قائم ماست، پس کسي که قبل از ظهور قائم ما، تقيه را ترک کند از ما نيست».

به آن حضرت گفته شد اي فرزند رسول خدا! قائم شما چه کسي است؟

فرمود:«چهارمين فرزند من، فرزند سيده ي کنيزان است که زمين را از هر



[ صفحه 227]



ظلم و ستمي تطهير مي کند و آن کسي است که ولادتش مورد شک خيلي از مردم قرار مي گيرد و او صاحب غيبت است و وقتي که ظهور کند، نورافشاني مي کند و ترازوي عدل را بين مردم برقرار مي کند و به احدي ظلم نمي شود و او کسي است که بر زمين محيط است و از آسمان منادي ندا مي کند و مردم را به سوي او مي خواند و همه ي اهل زمين آن ندا را مي شنوند و چنين صدا مي زند:

«آگاه باشيد که حجت خدا کنار بيت الله ظهور کرده، پس، از او تبعيت کنيد؛ زيرا حق در او و با اوست و آن قول خداست که مي فرمايد: (ان نشا ننزل عليهم من السماء آيه فظلت اعناقهم لها خاضعين) [2] و قول خداوند عزوجل است که مي فرمايد:(يوم ينادي المناد من مکان قريب- يوم يسمعون الصيحه بالحق ذلک يوم الخروج) [3] ؛ يعني خروج فرزندم مهدي قائم - عليه السلام -». [4] .

اينها بعضي از احاديثي بود که از امام رضا - عليه السلام - در شان امام منتظر - عليه السلام - رسيده بود و مضمون همه ي اين احاديث اين است که امام زمان به زودي مصدر نور در تمام کره ي زمين خواهد شد.


پاورقي

[1] غايه المرام، ص 696.

[2] شعرا : 4.

[3] ق : 42 - 41.

[4] فرائد المسلمين، کفاية الاثر.