در شعر مهدوي، تعابير زيبا و نمونه هاي عيني بسيار گويايي از شعراي آييني پارسي زبان در مورد «پيدايي» و «ناپيدايي» وجود نازنين حضرت ولي عصر عليه السلام -مظهر تام و تمام اسماي الهي خصوصاً اسم مبارک «لطيف» - وجود دارد که هر انسان لطيف و باذوقي را بر سر وجد و شور مي آورد و چون ديگران به اين مطلب بسنده نخواهد کرد که آن ذخيره ي خداوندي در پرده ي غيبت است و آنچه در عالم غيبت است، ديده نمي شود.

براي به تصوير کشيدن اين تعابير زيبا و نمونه هاي عيني و گويا، ناگزيريم که با عناويني چند از آن ها ياد کنيم و شاهد مثال هايي براي هر کدام، از گنجينه ي شعر مهدوي ارائه نماييم.



[ صفحه 269]