بازگشت

آشنايي با شعراي ستايشگر در زبان فارسي


در پيشينه ي شعر مناقبي با سه گروه از شاعران ستايشگر رو به رو هستيم:

الف) شاعراني که فقط داراي آثار منظوم مناقبي از نوع ضد ارزشي آن هستند وعمر خود را صرف ستايش سلاطين زمانه ي خود و کارگزاران حکومتي آنان کرده اند، مانند: منوچهري دامغاني (متوفاي 432 ق) عنصري بلخي (متوفاي 431 ق) ظهير فاريابي (متوفاي 598 ق) عسجدي مروزي (متوفي 434 ق) انوري ابيوردي (متوفاي 585 ق) مجيرالدين بيلقاني (متوفاي 587 ق).

ب) شاعراني که داراي دو نوع شعر مناقبي اند؛ هم نوع ارزشي و هم نوع ضد ارزشي آن مانند کمال الدين اصفهاني (متوفاي 635 ق) جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني (متوفاي 588 ق) خاقاني شرواني (متوفاي 595 ق) سعدي شيرازي (متوفاي 691 ق) عصمت بخارايي (متوفاي 840 ق) کليم کاشاني (متوفاي 1061 ق) فتحعلي خان صبا (متوفاي 1238 ق) قاآني شيرازي (متوفاي 1270 ق).

ج) شاعراني که فقط داراي شعر مناقبي از نوع ارزشي آن هستند که از حکيم ناصر خسرو قبادياني (481-394) مي توان به عنوان نماينده ي سرافراز اين گروه از شاعران فارسي زبان ياد کرد.

براي آشنايي با نمونه هايي از آثار مناقبي ارزشي و ضدارزشي شاعران فارسي زبان، به تفکيک و زير دو عنوان: «ستايشگران درباري» و «ستايشگران آييني» موضوع اين بخش را پي مي گيريم.



[ صفحه 48]