بازگشت

خدا کند تو بيايي






چه قدر منتظرم من، خدا کند که بيايي

نشسته پشت درم من، خدا کند که بيايي



از آن درخت شکسته، از آن پرنده ي خسته

هنوز خسته ترم من، خدا کند که بيايي



هميشه در سفري تو، بهار و برگ و بري تو

درخت بي ثمرم من، خدا کند تو بيايي



غريب مانده ام اينجا، غريب مثل پرستو

شکسته بال و پرم من، خدا کند تو بيايي



شب است و ماه تويي تو، نشان راه تويي تو

ببين که در به درم من، خدا کند که بيايي [1] .




پاورقي

[1] محمدرضا احمدي فر.