در اشعار عبرت آموز رشيدالدين و طواط (متوفاي 573 ق) رواني و لطافت انديشه موج مي زند. او از منشيان نامدار و شعراي تواناي سده ي ششم هجري است و منشآت معروف او به زبان فارسي و عربي و نيز حدائق السحر وي در بديع و آرايه هاي لفظي و معنوي، از متون متقن ادب پارسي است. از اوست:



مر ملک را به عدل ثبات است و انتظام

مر عدل را به علم، ظهور است و اشتهار





[ صفحه 34]





بي عدل نيست کنگره ي ملک، مرتفع

بي علم نيست قاعده ي عدل، پايدار



اعلام [1] عدل را به مساعي بلند کن

و ارباب علم را به ايادي [2] نگاه دار [3] .