عيوقي از شعراي نيمه ي اول سده ي پنجم هجري است که براي اولين بار داستان ورقه و گلشاه را به نظم کشيد. اين مثنوي داستاني - که هراز گاه به مناسبت، حاوي غزلياتي نيز هست برگرفته شده از داستان عربي عروه و عفراء است؛ يعني سرگذشت عروة بن حزام عذري با دختر عمويش عفراء بنت عقال. ابياتي از اين مثنوي را که در ارزش سخن است، مرور مي کنيم:



سخن بهتر از نعمت و خواسته

سخن بهتر از گنج آراسته



سخن، مر سخنگوي را مايه بس

سخن بر تن مرد، پيرايه بس



سخن بر تو نيکو کند کار زشت

سخن ره نمايد به سون [1] بهشت [2] .