مسعودي غزنوي از شعراي نيمه ي اول سده ي پنجم هجري است. به جز ابيات معدودي که از او به يادگار مانده، اغلب اشعارش متاسفانه توسط رهزن زمانه به غارت رفته است. ازوست:



جاه جوي اي که مي بجويي سيم [1] .

سيم و جز سيم، زير جاه درست [2] .



سيم را، هر کسي بيابد و باز

جاه با اژدها به چاه درست [3] .