ابونظر عبدالعزيز عسجدي مروزي، از شعراي معروف اوايل سده ي پنجم هجري و معاصر با محمود غزنوي است. قصيده ي فاخر و شيواي او در فتح سومنات [1] هند به دست پادشاه غزنوي، زبانزد اهل ادب است. از اوست:



چرا نه مردم عاقل چنان بود که به عمر

چو درد سر کندش، مردمان دژم [2] گردند



چنان چه بايد بودن که گر سرش ببري

به سر بريدن او، دوستان خرم [3] [4] .





[ صفحه 28]