بازگشت

دريغا جواني


محمد عبده از منشيان و شاعران مطرح اواخر سده ي چهارم هجري است که دبيران بايستي آثار منثور او را مي خواندند تا شيوه ي نگارش را بياموزند. ازوست:



سهي سروم از ناله چون نال گشته [1] .

سها [2] مانده از غم سهيل يماني [3] .



بسي رنج ديدم، بسي گفته خواندم

ز گفتار تازي و از پهلواني [4] .





[ صفحه 26]





به چندين هنر شصت و دو سال بودم

که توشه برم زآشکار و نهاني



به جز حسرت و جز وبال گناهان

ندارم کنون از جواني، نشاني



به ياد جواني، همي مويه دارم

بر آن بيت بوطاهر خسرواني:



«جواني به بيهودگي ياد دارم»

«دريغا جواني! دريغا جواني!» [5] .




پاورقي

[1] ني باريک و سست.

[2] نام ستاره اي در دب اکبر.

[3] نام ستاره ي درخشاني است که در شبهاي آخر تابستان طلوع مي کند.

[4] زبان پهلوي.

[5] همان، ص 79 و 80.