ستاره ها همه شب زنده دار خورشيدند

که تا طلوع سحر، بيقرار خورشيدند



ز جلوه هاي رخ تابناکشان پيداست

که اين خجسته دلان از تبار خورشيدند



عبور مرکبشان بي نياز اسم شب است

که آشنا به حريم ديار خورشيدند



ز چشمه ساران ولي نعمت آبرو گيرند

به خوان نور و شرف، ريزه خوار خورشيدند



به گاه غيبت کبراي آفتاب شرف

ستاره ها، همه شب زنده دار خورشيدند [1] .