فروغ بخش شب انتظار، آمدني است

رفيق آمدني، غمگسار آمدني است



به خاک کوچه ي ديدار آب مي پاشند

بخوان ترانه، بزن تار، يار آمدني است



ببين چگونه قناري ز شوق مي لرزد!

مترس از شب يلدا، بهار آمدني است



صداي شيهه ي رخش ظهور مي آيد

خبر دهيد به ياران: سوار آمدني است



بس است هر چه پلنگان به کوه خيره شدند

يگانه فاتح اين کوهسار، آمدني است [1] .