اين کار با «روايت جزء به جزء» ارتباط تنگاتنگي دارد. ما بايد بياموزيم که پس از انتخاب سوژه براي آفرينش يک اثر هنري، به طبقه بندي موضوعي آن بپردايم و در مرحله ي بعد، زير مجموعه هاي هر يک از اين موضوعات را شناسايي کرده و در محل خود قرار دهيم؛ سپس نظر خود را به نقطه ي خاصي از اين زنجيره ي موضوعي معطوف کنيم و انديشه ي خود را در فضايي که فراروي ما گسترده است به پرواز درآوريم. از پرداختن به چندين موضوع در يک شعر مهدوي حتي المقدور پرهيز کنيم مگر آنکه رابطه ي منطقي آنها را با هم احراز کرده باشيم؛ همانند يک نويسنده ي زبر دست که در وهله ي اول، شاکله ي داستاني خود را طراحي مي کند و سپس حلقه هاي موضوعي داستان را چنان با زبردستي به هم متصل مي سازد که در نهايت، زنجيره ي موضوعي داستان او را کامل مي کند.