اين کار در شمار مهمترين وظايف يک شاعر آييني در اين روزگار است؛ چرا که زمانه ي «کلي گويي ها» به سرآمده است. بايد با بررسي متون مستند اسلامي و تاريخي، ابعاد گوناگون زندگي حضرت مهدي عليه السلام، معجزات آن حضرت، فلسفه ي غيبت، رسالت هاي جهاني و ولايت تکويني آن امام موعود، توسط شعراي آييني نکته به نکته و صحنه به صحنه روايت شود. وظيفه ي اصلي شاعران آييني زمانه ي ما، دادن اطلاعات دست اول در مورد اين شخصيت هاي استثنايي تاريخ بشري به شيفتگان ادب شيعي و پرهيز از تکرار مکرر است و کلي گويي ها است.

همان گونه که علوم و فنون بشري به تدريج از زير مجموعه هاي جديدي در هر يک از رشته هاي علمي پرده برمي دارد و براي هر ريز مجموعه نيز، زير مجموعه هاي فرعي تري را در نظر مي گيرد و دامنه ي تخصص هاي علمي را به خاطر گستردگي دامنه ي علوم و فنون، به مسايل ريزتري مي کشاند تا کار تحقيق را دقيق تر و اساسي تر دنبال کند و پرده از راز شگرف آفرينش بردارد، در عالم فنون شعري نيز بايد همين اتفاق رخ دهد و نظر شاعران آييني به روايت مسائل ريزي معطوف گردد که ارتباط منطقي با زنجيره ي «موضوعات مهدوي» دارد.